Hem demokrasiden dem vuran, hem de kimlik siyasetinin girdaplarında debelenene zevata yazıklar olsun! CHP’liliğe ve onun tarihine yakışmayan bu tavır demokrasiyi içselleştiremediğimizin ve doludizgin gelip oturan gerici-ilkel tehdidin farkında olmadığımızın en bariz kanıtı sayılmalı ve mutlaka gözden geçirilmelidir.

Bunu şu nedenle söylüyorum; ne yazık ki, kimi dostlar halen CHP içindeki kaosu ve mücadeleyi “Alevi karşıtlığı, hizip vs” gibi basit, yüzeysel gerekçelerle izah etmeye çalışıyor, “Kılıçdaroğlu Alevi olduğu için istenmiyor” diyerek komik oluyorlar. Ve tabirimi hoş görsünler bilip-bilmeden AKP’nin değirmenine su taşıyorlar.

Oysa CHP’nin sorunu derin ve yapısaldır. Hantal, demode, çağdışı, okumayan, sorunun farkında olmayan örgüt yapısı ve anlayışıdır. Delegeliği meslek edinen, basit çıkarlar karşılığı alınıp-satılan, parti sorumluluğundan bihaber, tembel ve cahil parti simsarlarıdır… Sol anlayıştan savrulan, sağdan oy bekleyen, edilgenleşen, sosyal demokrat partilerin olmazsa olmazı konumundaki sendikalar ve DKÖ’lerden uzaklaşan parti yönetimidir…

İlk kurumlaşan Alevi derneğinin (PSAKD) kurucu başkanı ve bu mücadelenin büyük meşakkatini çeken, eza-cefa gören biri olarak ifade ediyorum; CHP ne Alevi partisidir ne de Alevi derneği. CHP emeğin, ezilenlerin, solcuların, “öteki” denilenlerin kitle partisidir… Bugün iktidar umudu vermekten uzak görünse de, “çağdaş, demokratik, adil ve eşitlikçi, Türkiye” düşü olan hepimizin sığınağı, güvencesi ve iktidarın tek alternatifidir…

Yerine ikame edilecek bir başka siyasal organizasyon yoktur. O nedenle CHP hiç kimsenin tekeline, keyfiyetine, makam merakına, lüksüne terk edilemez-edilmeyecektir, edilmemelidir… Gerçeğin karşısında ayak diremek boşuna ve beyhudedir. Siyasetin doğası gereği partiye oy veren kitlenin iradesi ve beklentisi elbette gözetilir ama çağcıl organizasyonlarda Alevilik, Sünnilik gibi kimlik ve aidiyetler bir imtiyaz gibi değerlendirilemez, değerlendirilmemelidir…

CHP iktidar olursa, en azından güçlü bir muhalif parti durumuna gelirse nefes alır, değilse bugün olduğu gibi işimizin-aşımızın ne zaman kesileceği; “ya sev ya terk et” denilerek kapı dışarı edileceği, çocuklarımızın bir başka kötü-olumsuz, çağdışı siyasal kültüre evrileceği ve elimizden çıkacağı korkusuyla yaşamak durumunda kalırız. Yaşamımız Cehenneme döner, diğer İslami rejimlerde olduğu gibi birbirimizi yer, mülteci durumuna düşer, sığınacak ülke ararız!

Dolaysıyla bu meseleyi “Alevilik” üzerinden değerlendirmek son derece yanlış, sığ ve tehlikelidir. Bu tavır içinde olanlar, bilerek ya da bilmeden AKP mezhepçiliğini ve ilkelliğini meşrulaştırmakta, toplumsal bünyemizde daha da yer almasına neden olmaktadır…
CHP ALEVİ DERNEĞİ DEĞİLDİR
Alevi derneğinde “bilgili, dürüst, derneği ileriye taşıma potansiyeli olan” yönetici aramak ne kadar doğru ve meşruuysa, siyasi partide de, aidiyetinden bağımsız olarak başarılı, partiyi iktidara taşıma potansiyeli olan lider aramak, o arayış içinde olmak, gerektiğinde değişim istemek o kadar doğru ve meşrudur. Sn. Kılıçdaroğlu Alevi kökenli olduğu için değil, beklentileri karşılayacak potansiyeli olduğu için liderlik koltuğuna oturmuştur. Doğru da olmuştur. Parti ivme kazanmış, oyu yükselmiş, adalet yürüyüşü, kurultayı gibi eylemleriyle parti tarihinde yer edinmiştir.

Bunun yanında Ekmelettin faciası, Abdullah Gül aymazlığı ve sağdan medet beklerken sola kapanması partiyi yörüngesinden çıkarmış, zarar vermiştir. Sivas katliamının müsebbiplerinden Karamollaoğlu’nu ve partisini kurtarırken, siyaset ve duruşlarıyla öne çıkan tanıdık-bildik Alevi siyasetçileri adeta kapı dışarı etmiş, Alevi seçmenin başka mecralara yönelmesine ve parti oyunun %22,6’ya düşmesine neden olmuştur…

Kabul edelim ki her şeyin bir vadesi, kullanım tarihi vardır. CHP siyasetinin Sn. Kılıçdaroğlu’ndan alacağı bir şey kalmamıştır. Vereceği her şeyi vermiş, bütün potansiyelini kullanmış, buraya getirmiştir ama daha ileriye götürme ihtimali de ne yazık ki kalmamıştır. Parti patinaj yapmakta, liderlik, olmayacak vaatlerle zaman öldürmektedir.

O halde bu ısrar, koltuğa sarılma, parti içinde yapay karşıtlıklar üretme, kurultay delegelerini belediyeler üzerinden “ikna etme, ikbal verme” ayıbı, hoyratlığı neden? Çevresinde mevzilenen kifayetsiz muhterislere kanmak, pirim vermek neden?

“Koltuk meraklısı” olmadığını sıklıkla söyleyen Kılıçdaroğlu’nu yanlış mı tanıdık yoksa?

Bu tutum çevresine yakışabilir ama Kılıçdaroğlu’na yakışmıyor…
SN. KILIÇDAROĞLU KURULTAY İRADESİNDEN Mİ KORKUYOR?
Lütfen bu yazıdan bir İnce taraftarlığı çıkarılmasın. Burada söylenmek istenen ve itiraz edilen; çok sayıda seçimde başarısız olan, oylarımızı dahi sayamayan, sandığa sahip çıkamayıp AKP’nin ilan ettiği sonuçlara rıza gösteren parti yönetiminin pozisyonunu muhafaza etmekteki komik ısrarı ve partiye oy verenlerin değişim istemine direnmesidir. Kurultay kararı verilir, göreve talip olan iddia sahipleri özgürce yarışır, görev, yarışı ilk göğüsleyene devredilir. Eğer Sn. Kılıçdaroğlu liderliğini sürdürmek ister, yarışır kazanırsa koltuğunu muhafaza eder.

Bu zorunluluk karşısında ayak diremek, parti ve Türkiye sevdasıyla izah edilemez!

Herkes aklını başını almalıdır!

Yaşamımız ve ülkemiz tehdit altındayken, tek adam tasallutu günbegün mesafe kaydediyorken, CHP hiç kimsenin egosuna terk edilemez!

Kadim Anadolu toprağında yıllarca var olma mücadelesi veren Aleviler diğer ezilen gibi sürekli mağduriyet yaşamıştır.
Geçtiğimiz günler yaşadığımız ve aşağılanmanın son derecesini yaşadığımız olayda kutsal mekânımıza yapılan polis baskınında duvarlara boya atılarak bu halkın vergisi ile maaş alan görevli bir memurun içeriye idrarını yapması mide bulandırıcı !

Alevi Kızılbaşlar bu ülkenin aydınlık yüzü, mantığı ve sevgisidir aksi taktirde olsaydı ülke kaosa doğru giderdi.
Bunca hakaret, katliam ve aşağılaması yenilir yutulur durum olmazdı bunu yapan zihniyet empati yapsa bile bu durumu anlayacak hale gelirdi.

Hakkın evi olarak gördüğümüz ve içinde adını andığımız cemevlerimize yapılan saldırılar ve evlerimizin işaretlenmesi gibi bir çok olaya maruz kalan Alevi-Kızılbaşlar katliamlar ve acılar yaşadığı gerici eğitimsiz zamandan kurtulduğunu zannederek 21. Yüzyılda yine hataya düşmüştür.

Avrupa’da ve dünyanın çeşitli yerlerinde tanınan eğitim sistemlerinde ve parlamentolarında yer bulan, Kaybedilen Canlar için anıtlar dikilen ve dünya topraklarında yer bulan Aleviler AİHM kararlarına rağmen hala var olduğu bu topraklarda kendine ne yazık ki yer bulamamıştır.
Oysaki ağızlarından düşünmedikleri ozanlarımızın ve aşıklarımızın yazılarını, cümlelerini kullanılmaktan vazgeçmemişlerdir.

Dadaloğlu‘dan, Battal Gazi‘ye, Hacı Bektaş Veli‘ye, Pir Sultan Abdal’dan, Yunus Emre’ye Kaygusuz Abdal’dan, Abdal Musa’ya Anadolu’nun bir çok toprağında iz bırakan erenlerimiz, pirlerimiz varken yok etme politikalarını yüz yıllardır sürdüren zihniyet hala yok edebileceğiniz mi zannediyor hala anlamış değiliz.

“Bir ölür, bin diriliriz”
Katlettiğiniz insanlarımızı hatırlayın Kerbela, Madımak, Dersim, Çorum, Maraş, Sivas, Gazi, Gezi hatırlayın çünkü bugün Alevilik insanlık bu yolda bedel ödeyenler sayesinde geldi yine öyle devam edecek bizi ölümsüz kılan tüm canları saygı ve rahmet anıyorum

AŞK ile..

Kırklareli merkezde 8 yıl önce Bektaşiler tarafından ilk kez yapılmaya başlanan Topçu Baba Cemevi destek alınmadığı için durmuştu. Halkın desteği ile yeniden yapımına başlanan Topçu Baba Cemevi’ne ilişkin Kırklareli Topçu Baba Derneği Başkanı Mustafa Can  konuştu.

8 yıldır kaba inşaatı ile duran Topçu Baba Cemevi’nin yapımına yeniden başlandığını belirten Can, “Topçu Baba Cemevi’nin yapımına kendi imkanlarımız ve vatandaşların desteği ile devam ediyoruz. Topçu Baba Cemevi’nin yapımında hiçbir destek alamadık, tamamen kendi imkanlarımızla ve vatandaşların kısmi desteği ile yapmaya çalışıyoruz. Cemevinin 48 camı var ve her camın maliyetini bir vatandaşımız üstlendi” diye konuştu.

Topçu Baba Cemevi bittikten sonra Eylül ayı gibi birlik ceminin yapılacağını belirten Can, “Topçu Baba Cemevi’nin bitmesi için herkesten maddi ve manevi destek bekliyoruz” dedi.

Alevilik günümüz toplumunda bir inanç biçimi olan çeşitli gelenek, görenek ve adetlerden gelen bir yaşayış tarzı ve kültür biçimidir.Günümüz koşullarına göre birçok değişikliğe uğramıştır. Genel olarak yöreden yöreye değişen kültürlerde etki göstermiştir bu durum. Konumuza “Afiyet” kelimesinin nereden geldiğiyle ilgilidir. Konuya değinecek olursak birçok rivayete göre pek çok anlamı vardır. Sözlükteki araştırmalara göre afiyet olsun demek pek çok kelime gibi dilimize Arapçadan gelmiştir ve “sağlık, esenlik, ziyade olsun vs.” gibi anlamları kapsamaktadır. Azeri Alevileri ise afiyet olsun yerine “nuş olsun” derler.

Derin araştırmalar yapmaya kalktığımız vakit bazen konunun içinden çıkamayacak duruma gelmiş olmakta pek çok alevi ve Sünniler tarafından afiyet kelimesinin ne anlama geldiği iki kültür tarafından da bilinmektedir. Afiyet kelimesi Yezidin kendi kızına vermiş olduğu bir isimdir araştırmalarda bu isim annesinde ait olduğu belirtilmektedir. Kerbelada yaşanan o zulüm o işkencede şehit olan bütün canlarımızın karşısında onlara işkence zulüm ederek bir bardak suyu çok gören Yezidin ne kendisini, nede ondan olan bir aileyi kimse anmak istemediğinden dolayı Aleviler afiyet olsun kelimesini kullanmazlar ve kullananları da uyarırlar.

Çünkü hiç kimse Kerbelada yaşanmış olan o işkenceyi, o masumların canının yandığı günü aklına geldiklerinde duyduklarında içimizde bir yerlerden bir sızı oluşur. Bundan dolayıdır ki Aleviler afiyet olsun demezler. Bunun yerine her yemekten sonra dillerine oturmuş olan “helal olsun, bereketli olsun, Allah bereket versin” gibi cümlelerle sofranın bereketini verirler. Günümüz koşullarında ise “afiyet olsun” kelimesi alışkanlık haline geldiği için çevrede sık olarak kullanıldığını görüyoruz.

Cem “birlikte” yapılan bir ibadettir. Sadece yüzlerce kişi bir araya geldiği için “birlikte-topluca” ibadet anlamına gelmez. “Üç can bir cem” şeklinde söylenen;sadece üç canın bir araya gelmesi ile de “cem” olur.



Peki; nedir cemi “birlikte” yapan şey?

Cemin ana amacı; insanın olgunlaşmasına (insan-ı kamil) katkı sağlamaktır.

İnsandaki kutsal gücün ortaya çıkması için gerekli arınmayı gerçekleştirmektir.

Bunun dışında „cenneti kazanmak“ ya da „cehenneme girmekten kurtulmak“amaç değildir. Arınma sadece ceme katılmakla olmaz. Cemde arınmaya niyetlenir ve arınma „canların eşitlenmesi“ nin sağlanması ile kontrol edilir.

Bu eşitlenmede ölçü; “insan haklarına uyulması”dır. Cemin amacını; 60 yıl aktif dedelik yapmış Ali Özsoy Dede şöyle dile getiriyor: 

“Bizim ibadetimizin,tarikatımızın, cennet –cehennemle ilgisi yok. Ne cennette aşkımız var, ne cehennemden korkumuz. Yalnız insanın haklarını savunmak. İbadetimizin vaziyeti bu.

Cem ibadeti; insan-i kamil olma yolunda tek tek bireylerin manevi yönden arınarak ve eşitlenerek toplumun olgunlaşmasına katkı yapar. Hacı Bektaş Veli bu konuda „cenneti kazanmak için yapılan ibadet kabul edilmez.“ demiştir. Bu söz Alevi etiği Dört Kapı ile doğrudan bağlantılıdır. Buna göre; kişi kendisi içinbir şey isterse henüz Şeriat kapısında kalmış demektir.