Dû cihanda derde derman sendedir.
Yetiş Allâh, yâ Muhammed, Yâ Ali.
Mümin, müslim bütün derd-ü gamdadır.
Yetiş Allâh, yâ Muhammed, Yâ Ali.

Ağlar gökyüzünde hem mâh-u mihri.
Feryat ile doldu iklim-ü dehri.
Şah İmam Hasan'a verdiler zehri.
Yetiş Allâh, yâ Muhammed, Yâ Ali.

Yezîdiler bir araya geldiler.
Ehl-i Beyt'i ara yere aldılar.
Şah İmam Hüseyin'e hamle kıldılar.
Yetiş Allâh, yâ Muhammed, Yâ Ali.

İmam Zeynülâbidîn'i bastılar.
Şühedânın başlarını kestiler.
Götürdüler bir de Şam'da astılar.
Yetiş Allâh, yâ Muhammed, Yâ Ali.

Tutmadılar Resûlullâh sözünü,
Esir ettiler gelin ile kızını,
Al-ü evlât Hakk'a tuttu yüzünü.
Yetiş Allâh, yâ Muhammed, Yâ Ali.

İmam Bâkır, İmam Cafer hakkı için,
İmam Mûsâ-i Kâzım, Rızâ hakkı için,
Şah Takî'yle, şah Nakî'nin hakkı için,
Yetiş Allâh, yâ Muhammed, Yâ Ali.

Askerî, Mehdî'dir ol sâhip zaman,
Gelince kurulur bir ulu dîvân.
Çağır ey İlhâmî zaman bu zaman,
Yetiş Allâh, yâ Muhammed, Yâ Ali.

-----------------------------------------

Sefil Ahmed’den bir deyiş:
Garip bülbül gibi figan edelim
Mehemmed Dede oğlu Pirimiz göçtü
Şu dünyanın ettiğini nidelim

Mehemmed Dede oğlu Pirimiz göçtü
Bu dünyadan o dünyaya yol oldu
Gözden akan kanlı yaşlar sel oldu
Hak emretti arştan ona gel oldu

Mehemmed Dede oğlu Pirimiz göçtü
Kadir Mevlam nur eylesin yurdunu
Zikredenler unutmayın virdini
Bize verdi ayrılığın tadını

Mehemmed Dede oğlu Pirimiz göçtü
Derman için geldim şimdi buraya
Tabip baksın sinemdeki yaraya
Bu hasretlik derler düştü araya

Mehemmed Dede oğlu Pirimiz göçtü
Bilmem akıllıyım bilmem deliyim
Efendim seni mahşerde bulayım
Şu fani dünyada neme güleyim

Mehemmed Dede oğlu Pirimiz göçtü
Talip olanlar da yasını çeksin
Tekkesinde misk-ü anberler koksun
Evlatları kadim postuna çıksın

Mehemmed Dede oğlu Pirimiz göçtü
Sefil Ahmed sayru dala konmayım
Ahdim olsun ikrarımdan dönmeyim
Nasıl ağlamayım nasıl yanmayım
Mehemmed Dede oğlu Pirimiz göçtü

Mürşidlik davasın kılan dede’ler
Mürşidlik meydanda erlik değil mi
Mürşid haktır hak mürşittir dediler
Mürşidler hak ile birlik değil mi

Mürşidin bağçesi güldür hâr olmaz
Mürşid olan kişi nefse yar olmaz
Mürşid bir sultandır eli dar olmaz
Mürşidlik bir geniş dirlik değil mi

Mürşidin kazanı kaynar taşar mı
Mürşidin şehrine kavga düşer mi
Mürşid dört özlüdür yoldan şaşar mı
Mürşidlik rehberlik pirlik değil mi

Mürşid gece gündüz virdinden şaşmaz
Mürşidin kabında çiğ lokma pişmez
Mürşid pehlivandır ayağa düşmez
Mürşidlik meydanda erlik değil mi

Katib’im mürşidden (okunamadı) tutarsın
Mürşidin sözüne hile katarsın
Mürşide hor bakma yere batarsın
Mürşidi görmemek körlük değil mi

Ben mürşidim diyen noksâna gelsin
Mürşid kimdir, onun nişânı nedir?
Evliyâ buyruğun okuyup bilsin
Yetmiş üç farzı var, beyânı nedir?

Dört kapı, kırk makam, oniki erkân
Onyedi tarîki eylesin beyan
Talibin gönlünde koymasın güman
Bildirsin cân içre cânanı nedir?

Kâmil mürşid herbir müşkili seçer
Ona teslim olan Kevser’den içer
Tâlibin yetmiş bin hicâbın açar
Gösterir cenneti, nirânı nedir?

Bu mânayı bilen mürşid tamamdır
Ameli olursa, Oniki İmamdır
Kalbi Beyt-i Hüdâ, şâh-ı âlemdir
Yedi bahir içre ummânı nedir?

Bu sırra ermeyen mürşid olamaz
Hırsı nefse uyan, özün bilemez
Tamah için gezen, Hakk’ı bulamaz
Ne bilsin, ikrârı, îmanı nedir?

Har nerdedir bilmez, yalanı söyler
Evlâddan’ım deyip, yalan söyler
Gerkes gibi her bir cîfeye konar
Tanımaz yahşiyi, yamânı nedir?

Bu üç sıfatta bulunanlar mattır
Nefsine kul olan, şeytan-sıfattır
Gıybet-bûhtan eder, sanır âyettir
Ak üzre farketmez karayı, nedir?

Noksani aç gözün mürşidi tanı
Bâtının görünce teslim et canı
Bir kapıya bend-ol, öğren irfânı
Göresin küfr-içre îmanı nedir?

-----------------------------------------

Derde düştüm bi nihayet Ya Ali senden medet
Umarız senden inayet Ya Ali senden medet
Cürmümüz yazmaktan aciz kiramen katibin
Fatime Hatice Hakkı affet Ya Ali senden medet

Zatı paki hürmetine tevbe kıldım ya rahim
Geç suçumdan kıl inayet Ya Ali senden medet
Şah Hasan Hulki Rıza hakkı ya rabbül gafur
Hüseyin aşkına rahmeyle Ya Ali senden medet

Çarde’i masumi pakten umarım lütfü ata
Zeynelin rahinde Hâk et, Ya Ali senden medet
Bakır’ı nuru hudadan gönlümüz rüşan kılıp
Cafer’i ilmin nasip eyle Ya Ali senden medet

Musayı Kazım Ali Musa Rızanın aşkına
İsterim eyle şefaat Ya Ali senden medet
Şah Cafer’i dergahında bi sevap şermende
Cürmünü affet temamet Ya Ali senden medet

Nakinin yüzü suyu için Askeri olup şefi
Mehdi’nin feth et vilayet ya Ya Ali senden medet
Noksani derdine düşüp kapına geldim hakim
Ve şifa eyle selamet Ya Ali senden medet

Selam saygı hepinize
Gelmez yola gidiyorum
Ne şehire ne de köye
Gelmez yola gidiyorum

Gemi bekliyor limanda
Gideceğim bir ummanda
Gözüm kalmadı cihanda
Gelmez yola gidiyorum

Esim dostum yavrularım
İşte benim sonbaharım
Veysel karanlık yollarım
Gelmez yola gidiyorum

Ölümünden kısa bir süre önce oğlu Ahmet Şatıroğlu'na yazdırmıştır.

Gönül ne gezersin seyran yerinde
Âlemde her şeyin var olmayınca
Olura olmaza dost deyip gezme
Bir ahdine bütün yâr olmayınca

Yürü sôfi yürü, yolundan azma
Elin gıybetine kuyular kazma
Varıp her dükkânda metaın çözme
Yanında mürşidin var olmayınca

Kalktı havalandı gönlümün kuşu
Kavga, gıybet etmek kötünün işi
Üstadın tanımaz bunda her kişi
Anın kim mürşidi er olmayınca

Varıp bir kötüye sen olma nöker
Çarhına değer de dolunu döker
Ne Hüdâ’dan korkar, ne hicap çeker
Bir kötüde namus; âr olmayınca

Şah Hatayi ’m edem bu sırrı beyan
Kâmil midir cahil sözüne uyan
Bir baştan ağlamak ömredir ziyan
İki baştan muhip yâr olmayınca

-----------------------------------------

Gel tâlip Pîr’den rızâsız yürüme
Sakın seni üstadın kabul eylemez
Farkla dur, otur, mîzanla yürü
Sakın Sultân kapıda kul eylemez.

Bu yol tâ ezelden Kaalû Belî’dir
Benliğinden geçen Hakk’ın kuludur
ŞAH HATÂYÎ cümlemizin halidir
Vefâsından cefâsın bol eylemez.

-----------------------------------------

Dün-ü gün isteğim budur Hüdâ’dan
Mürşidimden gayrı nem var benim de
Dâima ayırma beni izinden
Mürşidimden gayrı nem var benim de

Mürşide hile olmaz doğru gelinür
Yalanın bünyadı yoktur, delinür
Her ne ister isen anda bulunur
Mürşidimden gayrı nem var benim de

Yedi yerde İmam Câfer makamı
Verdiler elime çün ezkârımı
Nakd elinde Şeyh Safî’nin makamı
Mürşidimden gayrı nem var benim de

Muhammed Ali’in doğru erkânı
Mürşidine var ki göresin seni
Mürşidin gemidir, tâlip yelkeni
Mürşidimden gayrı nem var benim de

Bu sözü söyleyen Sultan Hatayi
Hatayi ‘den gayrı kim var gedâyî
Salarım üstüne bin bir kazayı
Mürşidimden gayrı nem var benim de

-----------------------------------------

Gönül ne durursun sen varsana
Mürşid-i kâmile varmayınca olmaz
Varıp eşiğine yüzün sürsene
Mürşid-i kâmile varmayınca olmaz

Mürşidin arayan gitti arayı
Arayanlar buldu derde çareyi
Yüzbin okur ise akda karayı
Mürşid-i kâmile varmayınca olmaz

Bu dünyada durdukça eğer dursan da
On dünya dolusu kitap görsen de
Her harfine binbir mana versen de
Mürşid-i kâmile varmayınca olmaz

Halil yaptı Kâbe’yi oldu delil
Farz oldu varmayanlar oldu melil
Muhammed’e rehber oldu Cebrail
Mürşid-i kâmile varmayınca olmaz

Hatayi sözün manisin ver dedi
Yar ile ettiğin ahde dur dedi
Cebrail, Musa’ya Hızır’a var dedi
Mürşid-i kâmile varmayınca olmaz