Bir gün, suç işlemiş birkaç medreseli bilgine kızan padişah, bütün "ilmiye" sınıfinın camiye doldurulup yakılmasını emretmiş.

Zamanın Sadrazamı, bu ferman yerine getirildiği takdirde, müftü, imam, kadı, şeyhülislam gibi nice değerli insanın yok edilmesi gerekeceğini düşünmüş ve Padişahın kızgınlığına bir çözüm bulmasını İncili Çavuş'tan dilemiş.

Hemen Padişahın oturduğu pencere karşısındaki bahçeye birkaç at getirten İncili Çavuş'a, padişah pencereden başını çıkartıp ne olduğunu sormuş. İncili, padişaha şu cevabı vermiş:

— Padişahım, Frengistan'a gidiyorum. Mühim bir işim var.

— Nedir o mühim işin?

— Efendim... Kafirlerin diyarında ne kadar papaz varsa buraya getireceğim. Padişah kızmış:

— Getirin şu işe yaramaz serseriyi, deyip, Çavuşu apartopar huzuruna çıkarmış:

— Bre çıfıt, ne münasebetle keşiş getiresin ülkeme? diye sormuş.

İncili durumu şöyle açıklamış:

— Siz bütün başı sarıklı kimselerin yakılmasını emretmişsiniz. Bari, memleketimizi bundan sonra papazlar idare etsin!..

Böylece, padişah bu fermanın sakıncalarını düşünerek, emri geri almış.

İstanbul, Gedikpaşa çevresinde bir Yeniçeri çavuşunun bıyıklarının ucuna birer inci takıp eğitim meydanına çıktığı, dönemin Padişahı Sultan Mustafa'ya bildirilir. Padişah, deli olduğu söylenen bu çavuşu çağırtıp sorar:

— Bre adam, sen ne iş yaparsın?

— Padişahımızın sayesinde küffarı (düşmanı) titreten bir Yeniçeri çavuşluğu yapanm Sultanım.

— Kadın mısın ki, inciler takarsın?

— Padişahım, sakalına ilk inciler takan sizin ceddinizdir.

Sultan İbrahim'e delilik teşhisini reva gördüğünüz takdirde, bana da deli diyebilirsiniz.

Padişah yine de bu deli dolu yeniçeri çavuşuna tam güvenemez.

— Şu köftehoru sarayda gözden uzak tutmayın. Şayet deliliği sabit olursa askerden atın, emrini verir.

Ama, yeniçeri çavuşunun değil deliliği, çok zeki, nükteli, bektaşi meşrep biri olduğu ortaya çıkınca, has nedimliğe kadar yükselir. İncileri zamanla bıyıklarından çıkarırsa da "İncili çavuş" lakabı ile tarihe geçer.

Bir sohbette cin ve peri hikayeleri anlatılıyormuş. Orada bulunan ve çok akıllı geçinen biri:

— Ben onları gözümle görmeden inanmam, deyince Bektaşi taşı gediğine koyar:

— O halde sizde akıl olduğuna da inanmamak lazım. Çünkü o da göz ile görünmüyor.

Vazifeden alınıp Kayseri'ye sürgün edilen Vezir Galip Paşa, padişah Sultan Aziz'e en iyisinden bir torba pasürma hediye etmiş. Sultan Aziz hediyeyi pek beğenmiş. Galip Paşa'nın gönderdiğini öğrenince de:

— İrade ettim... Derhal İstanbul'a gejsin! Eski görevine başlasın, demiş.

Galip Paşa'ya bu haberi müjdelemişler. Sevinmiş. Ancak, nüktedanlığı da elden bırakmamış:

— Pastırma ile fare tutulduğunu bilirdik amma, vezirlik kazanıldığını hiç duymamıştık... demiş.