Kul Himmet Şiirleri

[Pervane]

11


1. İnil inil inilersin
Sızılayan neren gönül
Sende mi uğradın derde
Dertli dertli yanan gönül

2. Hasta m’oldun inilersin
Derdine derman dilersin
Gah ağlatır gah gülersin
Gah ma‘mur gah viran gönül

3.Yurt [mu] ararsın konmaya
Dert [mi] ararsın yanmaya
Gurbette hâlin sormaya
Ah sana bir yârân gönül

4. Çözüldün [de] kondun burda
Baktı yürekteki derde
Dertli gerek derde derde
Dertli dertli yanan gönül

5.Kul Himmet’im pervazdadır 
Âşığın hayali candadır  
Cümle eksiklik bendedir
Sen kendine yoran gönül

[Pervane]

13

1. Hüseyin’i[mi] verdiler hocaya
Okuya okuya çıktı heceye
Bin bir kelle kesti[ler] bir geceye
Kellesi tabakta dönen Hüseyin

2.Hüseyin’i[m] gelirdi [hep] Hak ile
Münafık[lar] urdu yıktı ok ile
Sana nice varam ağır yük ile
Yükünü meydana çözen Hüseyin

3. Hüseyn’in Kerbela’dadır odası
Dal boynuna nazar etmiş dedesi
Yemen’den gelir Hüseyn’in gıdası
Gıdası Yemen’den gelen Hüseyin

4. Hüseyn’in Kerbela’dadır çardağı
Uzatmış boynunu gelir ördeği
Münafık başına dikmiş bardağı
Yalmana yalmana gelen Hüseyin

5. Kul Himmet’im [eydür] bendim[de] bağlı
Münafık elinden ciğerim dağlı
Dedesi Muhammed Ali’nin oğlu
Atasından imdat uman Hüseyin

[Pervane]

12


1.Viran bahçelerde bülbül mü öter
Gönül eğlencesi gül olmayınca
Merhemsiz yara[lar onar mı] biter
Gene bir gerçeğin el’olmayınca

2.Tabip görmeyince yara onulmaz
Rehber olmayınca Hakk’a varılmaz
Yüz bin tabur korsan küffar alınmaz
Eli Zülfikarlı Al’olmayınca

3.Aşka düşen âşık[lar] biryan olur
Sorarlar bunda ulu divan olur
İtikatsız talip boş kovan olur
İnler peteğinde bal olmayınca

4. İki melek gelir sual sorarlar
Bakarlar yüküne hurcun ararlar
Bir kılın üstüne mizan kurarlar
Geçemezsin Hakk’a kul olmayınca

5.Kul Himmet’im eydür dalgam taşırır 
Aşka düşen âşıkları coşurur
Degme bir rehber çiğ mi bişirir
Eriyip kürede hal olmayınca

[Pervane]

14

1.Deli gönül inil inil iniler
Kadir Mevla’m hasretime sal beni
Cahil görse baykuş sanır yeniler
[Bir] hüma kuşuyum sen de bil beni

2.Ben [bir] bezirgânım gevher satarım
Hüma gibi gökyüzünde öterim
Şunca mahlukun dilinden seçerim
Ararlarsa ol katarda bul beni

3.Ben de gezer idim kendi hoşuma
Ağı[lar] kattılar benim aşıma
Aşkın doluları yağdı başıma
Karıştırır ummanlara sel beni

4. Ak bınarım ser çeşmenin başıyım
Anın için ben andan[dır] deliyim
Naci derler bir güruhun kuluyum
Ararlarsa ol katarda bul beni

5.Kul Himmet’im [der] uzaktan gelirim
Ali ile Muhammed’i bulurum
Eksikliğim vardır yine gelirim
Eksiklikle kabul eyle şah beni

[Pervane]

Serimi sevdaya salan
Hak Muhammed pirim
Ali Aklımı başımdan alan
Hak Muhammed pirim Ali

Çok olur kulun hatası
Bun deminde yetesi
Hasan Hüseyn’in atası
Hak Muhammed pirim Ali

Zeynel’i zindanda koyan
Âşıklar hâlinden soran
Bâkır Cafer bize dayan
Hak Muhammed pirim Ali

Kâzım Musa Rıza şahım
Takî Nakî kıblegâhım
Yerden gökten çok günahım
Hak Muhammed pirim Ali

Asker Mehdî sevdim candan
Severin on ik’imamdan
İhsan senden noksan benden
Hak Muhammed pirim Ali

Coştu Kul Himmet’im coştu
Deli gönül serden geçti
Kırk irenkten pazar açtı
Hak Muhammed pirim Ali

[Pervane]

Yola meyil veren yol bendeleri
Ezberim Muhammed sevdiğim
Ali [Gönül] daim arzuluyor sizleri
Ezberim Muhammed sevdiğim Ali

Yaradan’ı sevdi biz de sevelim
Bu yola serimiz kurban verelim
Vücudum fevt biz de şehit olalım
Ezberim Muhammed sevdiğim Ali

Muhammed Ali’dir vücudum mahı
İmam Hasan ile içelim ağı
Hüseyin yolunda saçalım kanı
Ezberim Muhammed sevdiğim Ali

İsmin söyleşelim Hind’de Yemen’de
İsmin zikredelim koğma divanda
Severim Zeynel’i Bâkır’ı canda
Ezberim Muhammed sevdiğim Ali

Tesbih ederiz biz [o] şahı dilde
Erkânı Cem’dedir kokusu gülde
Ta ezelden kadim yoldur Cafer’de
Ezberim Muhammed sevdiğim Ali

Musa-i Kâzım’a doğru varalım
İmam Rıza’ya [da] yüzler sürelim
Hasan Askerî’ye asker olalım
Ezberim Muhammed sevdiğim Ali

Kul Himmet’im [der] bu aşka boyana
Şefaati çoktur doğru gelene
Müminde intizar sahip zamana
Ezberim Muhammed sevdiğim Ali

[Pervane]

Bire asilerden asi
Gel Muhammed Ali’ye gel
Silinsin kalplerin pası
Gel Muhammed Ali’ye gel

Gel böyle gezme serseri
Cehennemden kurtar seri
İki cihanın serveri
Gel Muhammed Ali’ye gel

Severim İmam Hasan’ı
Hüseyn’e ulaştır seni
Günahlara kalmaz Gani
Gel Muhammed Ali’ye gel

İmam Zeynel İmam Bâkır
Cafer kudret ilmin okur
Budur evvel budur ahir
Gel Muhammed Ali’ye gel

Kâzım’ı yakın gözeden
Musa ayrılmaz Rıza’dan
Hidayet olsun Huda’dan
Gel Muhammed Ali’ye gel

Muhammed Takî Ali Nakî
Hasan Asker yüzüm ağı
İslam dininin direği
Gel Muhammed Ali’ye gel

Evvel Mehdî’dir Muhammed
Sevenin aynası cennet
Günahın al da Kul Himmet
Gel Muhammed Ali’ye gel

[Pervane]

Düştün ardına dünyanın
[Ne] hûb nesne sattın gönül
Gördüm derde yok dermanın
Neyine güvendin gönül

İbadet eyle Allah’a
Salavat Habibullah’a
Aliyyül veliyullaha
Okudun el sundun gönül

Hasan Hüseyn Zeynel şakırım
İmam Muhammed Bâkır’ım
İmam Cafer’den okurum
Gafletten uyandın gönül

Müsahibim Musa Kâzım
Rıza’ya bağlıdır özüm
Takî kolunda şehbazım
Şah bağına kondun gönül

Coştu Kul Himmet’im coştu
Muhammed Mehdî’y’ulaştı
Pir elinden dolu içti
Ser çeşmeden kandın gönül

[Pervane]

Bilir misin cömertliğin pirini
Ganilik cömertlik Ali’den kaldı
Harc ederdi elde olan varını
Ganilik cömertlik Ali’den kaldı

Ali bir demde Süleyman’la gezdi
Erzen Dağı’nda güller bozardı
Ali niçe devler bağladı çözdü
Ganilik cömertlik Ali’den kaldı

Ali gele şu âleme toy ile
Düz ovada ak mayalar yayıla
Ali kırk yük altın verdi sâile
Ganilik cömertlik Ali’den kaldı

Kaf’tan Kaf’a anın hükmü yürüdü
Seyr içinde hikmetleri görürdü
Seksen deve yükü cevahir verdi
Ganilik cömertlik Ali’den kaldı

Ali Veyse’l-Karanî’ye buyurdu
[Kendi] gitti ejderhayı uyardı
Ali lokma döktü açlar doyurdu
Ganilik cömertlik Ali’den kaldı

Kul Himmet’im eydür kalmaya nâçâr
Mümin olan âb-ı kevserden içer
Cennetin kapısın cömertler açar
Ganilik cömertlik Ali’den kaldı

[Pervane]

20

Ali[’m de] Fazlı’ya kefil oldu 

Ali’m Hayber Kalesine gidince 

Hasan Hüseyin’i irehin koydu 

Ali’m Hayber Kalesine gidince 

…) varınca eğlendi 

Düldül atı kenarına bağladı 

Mancılığa binince [z]ağladı

 Ali’m Hayber Kalesine gidince

Ali’m [kendi] kendin havaya attı 

Havada üç saat akılsız yattı 

Erişti melek ferişteler tuttu 

Ali’m Hayber Kalesine varınca

Kale kapısını eliyle tuttu 

Diz[ler]ine kadar mermere battı  

Kantar kilidi havaya attı 

Ali’m Hayber Kalesine varınca 

Kâfirlerin pehlivanı var idi 

Kale[nin] kapısında bekler idi 

Başın kesti şapkasını sürüdü 

Ali’m Hayber Kalesine girince

Ali’m ol demde içeri[ye] geçti 

Kâfir beylerine ağırlık düştü 

İncil yürümedi uruhban şaştı 

Ali’m Hayber Kalesine girince

Ol demde İncil’i yere kodular 

Ne var ne yok deyü haber aldılar 

Muhammed’i seven kalksın dediler 

Ali’m Hayber Kalesine girince

Ali’m [de] ol demde ayağa durdu 

Uruhban Ali’ye bir sual sordu 

Ali’m uruhbana manâsın verdi 

Ali’m Hayber Kalesine girince

Ali’m uruhbana bir sual sordu 

Uruhban ol zaman müslüman oldu 

Yetmiş bin kâfir hep di[ni]ne döndü 

Ali’m Hayber Kalesine varınca

Yedi kat yer yedi göğü yarattı 

Kendisi yoğurdu kendisi yaptı 

Yetmiş bin kâfiri hep sünnet etti 

Ali’m Hayber Kalesine girince

Kale büyük idi kaleyi öğer 

Gün bir yandan iner bir yandan doğar 

Nisan yağmur[lar]ı içine yağar 

Ali’m Hayber Kalesine gidince

Kul Himmet’im ta ezelden var idi 

Arslan Ali’m bir sırrullah sır idi 

Zühre yıldızını elinde gördü 

Ali’m Hayber Kalesini alınca