Aşık Garip Bektaş

[Pervane]

Aşığımız Erzurum‘a bağlı Aşkale ilçesinin Özler Köyünde (Eski adı Şoik) 1 Ocak 1938 Tarihinde dünyaya gelmiştir. Babasının adı Mehmet Ali Ağa ve annesinin adı Ballı hanım olarak bilinmektedir.

Aşık Garip Bektaş 1952 yılında bilinmeyen bir sebepten dolayı köyünden ayrılarak İstanbul’a gitmiştir.Aşık Garip Bektaş büyük şehirde bir türlü iş bulamaz ve zorluklar çeker. Bu esnada askerlik çağının gelip geçtiğinin farkına vararak 1963 yılında İzmir Bornova 57. Topçu Tugay’ında asker olur. Askerliğini tamamladıktan sonra Aşık Garip Bektaş tekrar İstanbul‘a döner ve burada bir süre seyyar satıcılık yapmak zorunda kalır. Aşık Garip Bektaş hayatı çileler ile geçtiği için hiç evlenmemiştir. Bu çileli ve zorlu süreç 1976 yılına kadar sürer ve o yılda Aşık Garip Bektaş İstanbul Büyük Şehir Belediyesi’nde kadrolu işçi olarak çalışmasıyla son bulur (Aşığımız 1999 yılında bu kurumdan emekli olarak çalışma hayatını noktalar).

Bu süreç boyunca güzel eserler ortaya koyan Aşık Garip Bektaş emekli olduğu 1999 yılına kadar Geldim, Gördüm ve Gezdim isimli üç şiir kitabı yayınlar.

Bir canım vardı verdim erenler
Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına
Serimi meydana serdim erenler
Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına
Aşkın ateşine yaktım özümü
Uyandım gafletten açtım gözümü
Muhammed Ali’ye verdim sözümü
Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına
Bütün kainatı eyledin seyran
Hakkın emriyle dönüyor devran
Dosta varmak için yürüyor kervan
Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına
Varıp kapısına yüzümü sürdüm
Erenler cemine kusursuz girdim
Bütün gerçekleri orada gördüm
Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına
Garip Bektaş der ki kurbanlık koçum
O cananı sevmek benim tek suçum
Kınamayın dostlar yanıyor içim
Kerbela’da Şah Hüseyin aşkına

Emeklilik yıllarında yazmaya devam eden Aşık Garip Bektaş 2005 yılında Gidiyorum isimli dördüncü şiir kitabını tamamladı.

Gül diyerek diken diktin bağıma
Gözün aydın dünya beni bitirdin
Zamansız kar yağdı gönül dağıma
Gözün aydın dünya beni bitirdin
Kalbime bir yara açtın derinden
Yüreğimi söküp aldın yerinden
Hangi seven vefa gördü yarinden
Gözün aydın dünya beni bitirdin
Ömrümün boyunca çektirdin acı
Açtığın yaranın yoktun ilacı
Yıkıldı gönlümün tahtıyla tacı
Gözün aydın dünya beni bitirdin
Yorgun düştü bu gönlümün kervanı
Geldi çattı ayrılığın zamanı
Bir gün sürdürmedin demi devranı
Gözün aydın dünya beni bitirdin
Bu Garip Bektaş’la dalganı geçtin
Çile çekmek için hep beni seçtin
Sen benim başıma çok işler açtın
Gözün aydın dünya beni bitirdi

Aşık Garip Bektaş yazmayı hiç bırakmamış ve son olarak 2007 yılında Yazdım isimli kitabını tamamladıktan kısa bir süre sonra 26 Mayıs 2008 yılında hayata gözlerini yummuştur.