09-30-2018, 11:41 PM
Kâmil insan konuşan Kuran’dır. Kâmil insan kutsal kitabın üzerindedir. O, iyinin ve kötünün ötesinde olan insanüstü bir insandır. Bu nedenle de neyin iyi neyin kötü olduğuna karar verebilir. Aslında kutsal olarak adlandırılan kitaplar kutsal değildir dinsel edebi ürünler, bilgi kaynakları, insanın sezgisel zekâsının sonuçlarıdır. Muhammed’in Kuran’daki hükümlerle yaptığı gibi, kâmil insan, bir kutsal kitabın hükümlerini, kurallarını, emirlerini ve yasaklarını kaldırabilir. Kâmil insan insan topluluklarında o güne kadar geçerli olan yasaları, ibadet ve yaşam biçimlerini kaldırabilir, değiştirebilir. Anadolu Aleviliğinin ideolojik yaratıcısı Hacı Bektaş (1248-1337) şeriatı, cinsiyet ayrımını, kadının sosyal ve dinsel olarak ikinci sınıf sayılmasını, örtünmesini, zorunlu orucu, zorunlu haccı ve zorunlu öbür ibadet biçimlerini işte böyle kaldırmıştır. Kâmil insanlar yalnızca doğrudan Tanrı ile ilgili, tanrı-doğa-insan ilişkisi ile ilgili temel dinsel dogmaları kaldıramaz.Ortodoks dinlerdeki kutsal kitapların (Tevrat, Kuran, İncil) Alevilikteki karşılığı kâmil insandır. Manevi öğretmen, yazılmış bütün kitaplardan daha değerlidir.
Kim gerçek bilgiyi, derin dinsel sezgi
leri öğrenmek istiyorsa yaşayan manevi öğretmene yönelmelidir. Arayış içinde olan, dinsel kitapların yardımıyla kendi kendini yetiştirmeye çalışarak oyalanmamalı, yaşayan büyük ruha, büyük öğretmene (mürşit) yönelmelidir. İnsanın dinsel metinleri öğrenme yolundaki kendi çabası sadece tamamlayıcı bir rol oynayabilir. Büyük öğretmen olmadan arayış içindeki insanın ruhsal olarak gelişmesi mümkün değildir. O olmadan arayış içinde olan yolunu şaşırır, “Kutsal Kitap”ın metinlerini yanlış anlar, darkafalı bir fanatik, mantıksız bir din çılgını olur.Alevi inancına göre yeryüzünde yaklaşık 300 tane yaşayan kâmil insan vardır; bu entelektüel dehalar, şeylerin arkasında yatan nedenleri, ilişkileri anlıya bilirler. En büyük kâmil insan kutup olarak adlandırılır, çünkü o, evrenin kutbu ve dönme eksenidir. Kâmil insan olmasaydı bütün evren çöker varlığını sürdüremezdi.Akl-i evvel’den, ilk zekâdan veya Akl-i Kül’dan sadece bir bedenin dünyası değil, onun tamam layıcısı olarak ruhların ve manevi varlıkların dünyası da türemiştir.
(Anton Josef Dierl, a.g.e. s: 82)