Çıkar Ağzından Şu Baklayı

[Pervane]

Bektaşi dervişlerinden birinin ağzı pek küfürlüymüş. Baba erenler, ona öğüt vermiş olmamış, azarlamış olmamış; dervişi bu küfürbazlıktan bir türlü kurtaramamış. Sonunda bir bakla tanesini okuyup, dervişe vermiş:

— Koy şunu dilinin altına. Bu bakla ağzında olduğu sürece küfredemeyeceksin!.. Demiş.

Gerçekten de, baklanın faydası olmuş. Derviş tam ağzını açıp küfredeceği sırada bakla onu uyarıyor, derviş de kendini tutuyormuş. Bir gün Bektaşi şeyhi ile derviş, yolculuğa çıkmış. Hava yağmurluymuş. Bir evin önünden geçerken kafasını pencereden çıkaran bir kız çocuğu, "Şeyh efendi, biraz durur musun" diye bağırmış. Durmuşlar, bir müddet beklemişler ve bu arada da iyice ıslanmışlar. Sonunda şeyh, Dervişe:



  
— Git kapıyı çal, ne istiyorlar. Yağmur altında sırılsıklam olduk, demiş.

Derviş, eve doğru bir kaç adım attığı sırada kız çocuğu tekrar pencereye çıkmış:

— Kusura bakmayın şeyh efendi, gidebilirsiniz, demiş.

Bu kez de bizimkiler merak etmiş:

— Ne var kızım, neye beklettiniz bizi bu yağmur altında?

Kız cevap vermiş:

— Tavuğun altına yumurta koyacaktık. Komşu nine, "Yumurtaları koymadan önce, bir başı kavukluya iyice bakarsan piliçler tepeli çıkar" demişti. Yumurtaları tavuğun altına koymadan önce, annem sizi görsün diye beklettim.

Bektaşi şeyhi hemen dervişe dönmüş:

— Çıkar artık ağzından şu baklayı evlat, demiş.

Tabii, derviş te canına minnet, küfürü basmış.