Pir Sultan Abdal Şiirleri

[Pervane]

1.Senin ile hal evine varalım

Hal evinde hal olalım sevdiğim

Bağlanalım bir ikrarda duralım

Yaradan‘a kul olalım sevdiğim

2.Kabe‘yi görenler [bil] hacı olur

Kabe‘ye ziyaret etsen nic‘olur

Sevip sevip ayrılması güç olur

Mahşere [dek] bir olalım sevdiğim

3.Doyamadım şu dünyanın tadına

Kul olalım Muhammed‘in adına

Sefil Kerem gibi aşkın oduna

Yana yana kül olalım sevdiğim

4.Senin ile bir penâha çıkalım

Uğrun uğrun enginlere bakalım

Garip bülbül gibi kanat kakalım

İntizarım gül olalım sevdiğim

5.Pir Sultan Abdal‘ım nedir çareler

Şu sinemde göz göz oldu yaralar

İkimizi bir kefene saralar

Bir kabir[d]e sır olalım sevdiğim

[Pervane]

1.Evvel Allah dedim açtım gözümü

On ik‘imam şah göründü gözüme

Gül yüzlü mahıma sürdüm yüzümü

On ik‘imam şah göründü gözüme

2.Gazadan gelirken gaziler canlar

Devlet tacın giymiş başında parlar

Çekilsin sancaklar dikilsin tuğlar

On ik‘imam şah göründü gözüme

3.Gaziler gelirken eli lengerli

Ardı terkeli[dir] önü Kanberli

Tahtadan saraylı müşk -i anberli

On ik‘imam şah göründü gözüme

4.Yaylamız [da] vardır güzel konuşlu

Bağı bahçesi var türlü yemişli

Eğere binerler cevahir taşlı

On ik‘imam şah göründü gözüme

5.Pir Sultan Abdal bismillah Allah‘ı

Çıkarmam kalbimden hem [de] billahi

Açsam göz[ler]imi görsem dergâhı

On ik‘imam şah göründü gözüme

[Pervane]

1.Gecelerde uyku gelmez gözüme

Amanesin deli gönül amane

Kalbim şen değil[dir] gönlüm farıya

Bakmaz mısın sinemdeki dumana

2.Arayım dostumu nerde bulayım

Dost dedikçe çeşmim yaşın sileyim

Çekem deveni sarbanın olayım

Yüklet behrâneni gönder Yemen‘e

3.Değme bir kuşa salmaz idi bâzın

Rum‘un haracını değer bir gözün

Lâm elif kaşların (…) yüzün

Anca kâfir görse gelir imana

4.Ezelden bilirim küçüktür yaşın

Âşıka cevr etmiş karadır kaşın

Acem illerinin türlü kumaşın

Dellalın olsam Hindistan Yemen‘e

5.Pir Sultan Abdal‘ım gönlüm (…)

Kulunun kısmetin verir yevmiye

Engel taifesin koysan gemiye

Olsam reisin otursam dümene

[Pervane]

1.Bizden selam eylen Necef Dedem‘e

İzzetten türlü türlü derd‘uğradım

Kendi evladını kendi budama

Divanda şöyle bir kurda uğradım

2.Yüzünde benler[i] darıdan küçük

Bizim[le] söyleşir var andan küçük

Peygamberden büyük Tanrı‘dan küçük

Divanda şöyle bir merde uğradım

3.Altı nedir yedi nedir beş nedir

Sekiz nedir dokuz nedir üç nedir

Gökyüzünde uçup giden kuş nedir

Birden hâsıl oldum dörde uğradım

4.Şeriat var idi dünya yüzünde

Cebrail‘de Peygamber‘in özünde

Atası karnında oğlu yüzünde

Anların göçtüğü yurda uğradım

5.Pir Sultan Abdal‘ım okur yazarım

Arayuban arş yüzünde gezerim

Sermest olduğum[u] ben de sezerim

Hakk‘ın divanında sırr[a] uğradım

[Pervane]

1.Neler geldi neler geçti cihanda

Yıktın sarayımı han ettin felek

Gayrı kimselere bulmam bahane

Beni bu dertlere sen ittin felek

2.Yıkıldı siyecim bağım kalmadı

Gölgeli sahralı dağım kalmadı

Geçti hûblu[ca]ğım çağım kalmadı

Öğüttün ömrümü un ettin felek

3.Mansur gibi beni astılar dâra

Emanet etmişim Gani Settâr‘a 

Çok ağlattın güldürmedin bir kere

Didemin yaşını kan ettin felek

4.Niçe çok ağladım niçe çok düştüm

Dostumun elinden ağılar içtim

Dağıttın derneğim peşime düştün

Düştün benim ile inada felek

5.Niçe çok ağladım niçe çok güldüm

Aradım kusuru men burda buldum

Kahpe felek yârim‘elimden aldın

Ezel derdim birdi on ettin felek

6.Kemterim diye[yi]m bugün cûş günü

Kadir Mevla‘m sen kaldır [bu] düşkünü

Yıktın viran ettin gönül köşkünü

Hiçbir yerde taşım komadın felek

7.Hani benim Hakk‘a sıdkı bütünüm

Arşa direk oldu çıkar tütünüm

Anam babam yoktur külli yetimim

Yaktın bu bağrımı hun ettin felek

8.Bakmaz mısın Pir Sultan‘ım cûşuma

Can çekildi elim ermez işime

Yaz gününde kar yağdırdın başıma

Ellerin üstünü gün ettin felek

[Pervane]

1.Gece düşüm[dedir] gündüz hayalim

Ah benim imanım İmam Hüseyin

On iki ayların her [bir] sabahım

Dilimin virdi[dir] İmam Hüseyin

2.Hatice Ana[dır] divanda bile

Ağlar gözünün yaşını [kim] sile

O yurdu Fatm‘Ana saçını bile

Mah yüzüne bakam İmam Hüseyin

3.Gene imamlara yardım gönderdi

Gökten melekleri yere indirdi

Münkirleri cehenneme doldurdu

Alınsın hayfların İmam Hüseyin

4.Şu nice âlem[ler] Şam‘a derildi

Hak mizan terazi orda kuruldu

Dedem kanlı gömlekleri serildi

Açılsın güllerin İmam Hüseyin

5.Pir Sultan Abdal‘ım buldum yârimi

Men pirime kurban verdim serimi

Muaviye soyu Mülcem oğlunu

Sürün dergâhtan der İmam Hüseyin

[Pervane]

1.Söyle derler [bana] gerçek erenler

Sarardı gül benzim soldu n‘eyleyim

Ellerin çiçeği allı yeşilli

Benim çiçeklerim soldu n‘eyleyim

2.Yeni haber geldi dostun ilinden

Gönül pervaz urdu uçtu gölünden

Korkum ayrılıkla ölüm elinden

İkisi başıma geldi n‘eyleyim

3.Bozulur mu Hakk‘ın yazdığı yazı

Çekem alnımıza ne gelir sızı

Anadan ayrılmış bir körpe kuzu

Avazı bağrımı deldi n‘eyleyim

4.Sevdiğim salınır gelir naz ilen

Kâr etti bağrıma kötü söz ilen

Ağlayı ağlayı ala göz ilen

Gözlerim kanla yaş doldu n‘eyleyim

5.Pir Sultan Abdal‘ım kırklar yediler

Bizi cemevinde ala kodular

Allah verdiği can‘almaz dediler

Bana verdiğini aldı n‘eyleyim

[Pervane]

İndim çarşısına eyledim nazar
Çağrışır tellallar kurulmuş pazar
Yetmiş iki millet içinde gezer
Türlü türlü söyler dil‘Edirne‘nin

Ulu bezirgânlar işler yolundan
Kimse bilmez bu garibin hâlinden
Girsem bahçesine dersem gülünden
Bülbüle layıktır gül‘Edirne‘nin

Uğrun geçtik Edirne‘nin solundan
Alay urduk Kaz Dağı‘nın ilinden
Edremit Gölü‘nden Pelid Dağı‘ndan
Üstüne uğradı yol‘Edirne‘nin

Hesapsız yayılır şunun koyunu
Ayırdı gazi askerin payını
Kovup gelir Edirne‘nin koyunu
Akar boz bulanık sel‘Edirne‘nin

Pir Sultan Abdal‘ım gönlüm hemisi
Derya[lar]da oynar beylik gemisi
Altmış altı şerefeli camisi
Diyelim sahibi gel‘Edirne‘nin

[Pervane]

Gel gönül sabr eyle katlan bu cevre
Elbet sen‘ağlatan seni güldürür
Niçe canlar geldi geçti bu handan
Elbet sen‘ağlatan seni güldürür

Uçtu göremedik murg-ı vefâyı
Biz de çeker olduk cevr ü cefayı
Salavat getir Muhammed Mustafa‘yı
Elbet sen‘ağlatan seni güldürür

Tuttuğun dâmânı tut da denegör
Evliyayı enbiyayı anagör
Mihrin kime ise kahrın anadır
Elbet sen‘ağlatan seni güldürür

Gidip gurbet elde mesken bağlama
Ciğerimi aşk oduna dağlama
Men garip kaldım deyü sen ağlama
Elbet sen‘ağlatan seni güldürür

Pir Sultan Abdal‘ım sende bir hâl var
Sen seni tanı [ki] üstüne yol var
Var seni yaradan Huda‘na yalvar
Elbet sen‘ağlatan seni güldürür

[Pervane]

N‘eyleyim nic‘idem gönül elinden
Bulunmayan senin gibi yâr olsun
Sinem deldi ecel oku dilinden
Yârim yok ise [de] serim sağ olsun

Kadir Mevla‘m üstümüzde var ise
Güzel itikad[ın] tut[up] durursa
Yârdan bize bir [tek] selam gelirse
Bizden yâre yüz bin selam var olsun

Kadir Mevla‘m üstümüzde hazırdır
Ağyarın kalbinde ikilik nedir
Dilerim Allah‘tan bedduam budur
Geniş dünya [ol] başına dar olsun

Turnalar vaktinde sökündür sökün
Yârim yüreğimde dikendir diken
Helal eyle [bize] tuz etmek hakkın
[Haram] ye de gözlerine dur olsun

Pir Sultan‘ım kovarlar [hep] kaçanı
İndirirler yüksek[ler]den uçanı
İkrar verip ikrarından geçeni
Sürün [bu] dergâhtan yüzü kar‘olsun