Pir Sultan Abdal Şiirleri

[Pervane]

Yalan dünya sana bel mi bağlayım
Hani evlat hani Resul nic‘oldu
Anların tahtını devler götürdü
Tanrı‘nın arslanı Ali nic‘oldu

Halil‘i saldılar bir uzak yola
Attılar Yusuf‘u bir derin göle
Söyleyin Mansur‘a çekilsin dâra
Sorun Nesimî‘nin hâli nic‘oldu

Eyyub‘u kurtlar yedi de gülmedi
Dünya Sultan Süleyman‘a kalmadı
Hızır âb-ı hayat içti ölmedi
Sorun bu dünyanın hâli nic‘oldu

Yarın ulu divanımız kurulur
Suçlu olanların suçu sorulur
Hak mizan terazi anda kurulur
Sorun dört köşenin hâli nic‘oldu

Pir Sultan Abdal‘ım örtülemedim
Hakk‘ın mizanında tartılamadım
Mürşid tuzağından kurtulamadım
Sorun imamların kanı nic‘oldu

[Pervane]

Evel Allah deyip kitap açınca
Elif ile gelen faldan korkarım
Ben de câhil idim kendimi bildim
Verdiğim ikrardan yoldan korkarım

Acep[tir] şunların bizde nesi var
Cennet haktır cehennemin sesi var
Hakk‘ı batıl deyü söyler âsi var
Hakk‘ın azıttığı kuldan korkarım

Hak Teâlâ gökten rahmet[ler] saçar
Yeryüzünde türlü çiçekler açar
Deryası bulanmış köpürüp coşar
Boz bulanık akan selden korkarım

Bizim iller yaylasına gidiyor
Kelp irakip ensemizden güdüyor
Şimdi eller bize bühtan ediyor
Müminden [değil] münkirden korkarım

Pir Sultan Abdal anladım düvazda
Kiramen kâtibin hayırım yaza
Yarın mahşer günü gel olur bize
Şerrim ağlar gelir andan korkarım

[Pervane]

Derdim çoktur kangı birin söyleyim
Gene tazelendi yürek yarası
Ben derdime kimden derman bulayım
Meğer dost elinden ola çaresi

Türlü donlar giymiş gülden naziktir
Cefa etme bülbül güle yazıktır
Çok cefalar çektim bağrım eziktir
Güle güle gel hey canlar pâresi

Didarınan muhabbete doyulmaz
Muhabbetten kaçan mümin sayılmaz
Yezid üfürmeyle çıra söyünmez
Tutuşunca muhabbetin çırası

Benim alçak boylu servi çınarım
Pervan‘olup aşk oduna yanarım
Kıblem sensin yönüm sana dönerim
Mihrabımdır kaşlarının arası

Pir Sultan Abdal yüksekten uçarsın
Selamsız sabahsız nere geçersin
Muhabbeti koyup niçin kaçarsın
Böyle midir ilinizin töresi