Memur ya da Mazur

[Pervane]

Şairin birisi, bulundüğü yörenin beyine övgü dolu bir kaside yazmış: Birkaç kuruş hediye almak için sunmaya gitmiş.

Yolda bir Bektaşi dervişi ile karşılaşmış. İkisi birlikte arkadaş olarak beyin huzuruna çıkmışlar.

Şair, bey için yazdığı kasidesini takdim etmiş. Bektaşi dervişi, eli boş olmamak için, o da cebinden bir kağıt çıkarmış, bir şeyler yazarak beye vemiş.

Bektaşinin yazdığı şey, beyin çok hoşuna gitmiş. Şairden daha fazla ona bağışta bulunmuş.

Şair bu işi merak etmiş. Beyin yanından ayrıldıktan sonra Bektaşi Dervişine sormuş:

— Baba erenler, siz nasıl bir övgü yazdınız ki, benden çok hediye aldınız?

Bektaşi Dervişi şu açıklamayı yapmış:

— Benim aklım öyle pek övgüye, riyaya ermez. Kısaca yazdım ki:

"Eğer bana bir şey lütfedeceksen veren Hak'tır sen memursun. Eğer bir şey vermeyecek olursan, vermeyen Hak'tır sen mazursun."

memur: emir kulu

mazur: özrü kabul edilen

Ne gelirse kula, Hak'tan gelir (Atasözü)